Haftasonu Thitch Nhat Hahn’ın temel Budist Sutraları anlaşılır yalın bir dilde yorumladığı kitabı “Awakening of the Heart: Essential Buddhist Sutras and Commentaries” kitabından Heart Sutra’yı (Kalp Sutrasını) okudum. Orada, kendi konuşmalarında sıklıkla bahsettiği  « interbeing (birlikte ilintili varol’uş) » kavramını anlatırken bir konuya ve aslında küçük büyük her konuya (bedene, düşüncelerimize, beş duyumuza, algılarımıza, duygularımıza, zihin ve zihinsel olgularımıza) derinden yakından bakmak gerektiğini söylüyor. Bir çiçekte çöpü (çiçeğin çürüyüp içine gireceği bitkisel artık çöp ya da çöple döneceği toprağı) ve o kompost çöpte de çiçeği görebiliriz diyor. Çayımızda (yağmurla inen) bulutu, bulutta da çayımızın buharını.. Ve bu okuduğunuz sayfada diyor ağacı, suyu, güneşi, onu kesen keresteciyi ve onun yediği buğdayı hepsini görebiliriz dikkatle yakından bakarsak.. Ve kritik nokta sayfanın, sayfa ol’mayan olgulardan ol’uştuğu, hepsinin beraber varol’duğu.. Güneşi çekin sayfa yok, sayfayı çekin kül ve toprak yok, ağaç yok.. Bunlar felsefe değil hayatın (evrenin, varol’uşun) gerçekleri diyor.. Bu yazıda ben bunun başlangıç noktasına değinmek istiyorum. Tüm bunları «görebilmek» ve evrensel varol’uşu ve bu varol’uşta kendi yerimizi anlayabilmek ve gerçek dönüşüme yer açmak, şartlandığımız düşünce, duygu ve bedensel kalıplardan özgürleşmeye erişebilmek için derinden, yakından bakmak ve susup derinden dinlemek gerekiyor. Geçen haftaki MBSR dersimizin (Farkındalık Temelli Stres Azaltma Eğitimimde) teması stresti: stresin mekanizmasına, herbirimiz için farklı ol’abilen stres tetikleyicilerine ve bunlar geldiğinde bedenimizde ve zihnimizde beliren otomatik refleksvari tepkilere/kendi kalıplarımıza grup ol’arak beraber, yakından, dikkatle, samimi, dürüst ve şefkatli bir şekilde baktık. Bu konuya derinden bakmaya başladık.. Ev pratiklerimizden konuşurken gruptan bir arkadaşımız çok değerli bir farkındalığını paylaştı. Çoğunlukla yapma halindeyiz dedi, ol’ma anlama halinden çok yapma halindeyiz. Hızlıyız, çok hızlıyız.. Olgulara, ol’anlara hızlıca bakıyor, instagramda, facebook ve internette hızlıca sonraki gönderiye geçiyor, gün içinde zihinsel ve bedenen koşturuyor ve manevi alanda da bir çoğumuz bir konuyu farkettiğinde hemen zihni kendi (ve başkaları için) çözüm aramaya koşuyor. Ol’anla kalıp derinlemesine incelemiyoruz. Ben bugün şu an gerçekten ne hissediyorum? Buna dair bedenimde neler algılıyorum? ve Zihnim (düşüncelerim ve duygularım) nasıllar? Peki onların da altında yatan düşünceler, kendime ve hayata dair varsayımlar neler acaba? Örneğin bedenimin ağrı ol’an bir bölgesine dair düşüncelerim nedir duygularım nasıl? Hemen gidermeye mi çalışıyorum onu anlamadan? Bedenimde ve zihnimde hangi kalıplar aktive ol’du? Aldığım MBSR Eğitmenliğinde süpervizörüm sevgili Guenther Hudasch demişti ki MBSR esasında bir özgürleşme programı. Anladığım kadarı ile kadim öğretiler de bizim bütüncül sağlıkta tüm potansiyelimizle, saf sevgi ve bilinçli bilinç ile (neyi neden yaptığımızın idrakında ol’arak) hayat misyonlarımızı yerine getirmemizi önleyen kalıplardan özgürleşmeyi öğretiyor ya da daha doğrusu hatırlatmayı amaçlıyor. Ve bu özgürleşme sürecinin başlayabilmesi ve takip edilmesi için yavaşlamak ve ol’gulara, ol’anlara, onları hemen değiştirmeye çalışmadan sakince dikkatle yakından bakmak, onları derinden görmek ve dinlemek gerekiyor. Kavrayış ve idrak şefkat ve sevgi getiriyor, sevgi ve şefkat ile gözlem de kavrayışı arttırıyor. Gelin bu hafta kendimize bu izni verelim. Yemeğimize, içtiğimize, konuşulanlara, gönderilere, düşüncelerimize duygularımıza ve bedende duyumsadıklarımıza dikkatle, dostça bakalım ve kulak verelim. Belki çayımızdaki bulutu, kendimizde atalarımızı, düşünce ve duygularımızdaki kalıpları görürüz, duyarız, kavramaya başlarız.. Şifa ol’sun. Sevgili Thitch Nhat Hahn’ın bu konuya ait iki kaligrafisini kaynağı Plum Village websitesinde bulabilirsiniz. Yeni dönem MBSR Eğitimi bilgisine de şu sayfadan erişebilirsiniz.